سفارش تبلیغ
صبا ویژن

تکنیک هجو نویسی

هجو نویسی درست نقطع مقابل حقیقت گویی است؛ دروغ بزرگی است که نویسنده برای ایجاد طنز به نحو جالبی شکل می دهد. گاهی این دروغ صرفا یک اغراق است و گاهی به طور کامل جعل می شود. نویسنده با هجو نویسی عمدا خطاها و عیوب مقامات پرقدرت یا اشتباهات عقاید سنتی را بزرگ جلوه می دهد تا آن ها مسخره به نظر برسند. هجو انتقامی بسیار شیرین است که همیشه مایه ای از خشم در آن است.

جاناتان سویفت پدر هجو نویسان نوین بود. وی در آثار انتقادی اش مثل سفرهای گالیور ریاکاری ها و تعصبات زمان خود را به ریشخند گرفت. سویفت برای طنز نویسی اش از فن بسیار ساده ای استفاده می کرد که این فن را هنوز هم به خوبی قرن هجدهم می توان به کار گرفت. او چیزی را به عنوان هدف هجو در نظر می گرفت، سپس استعاره ای خیالی خلق و بعد در همه چیز اغراق می کرد؛ مثلا هنگام نوشتن سفرهای گالیور با خلق داستان سر تخم مرغیها و ته تخم مرغی ها؛ تعصبات دو سرزمین لی لی پوت و بلفاسکو را که بر سر اینکه « اول سر تخم پخته را بشکانند یا ته آن را» جنگی ابدی باهم داشتند به نحوی گزنده هجو می کند.

البته این روزها نوشتن هجو یک مقدار سخت شده است چون وقتی مساله غیرعادی را پیدا می کنی و میخواهی آن را هجو کنی خیلی زود ممکن است از مد افتاده شود. و جالب به نظر نرسد. در جامعه امروز هجو را باید به صورت به روز استفاده کرد (محسن سلیمانی. نرگس بهرامی: بیدار).