ایران استنداپ

محسن سلیمانی:

«نشان دادن را فراموش نکنید..»

محتوای این عنوان این است که وقتی یک هنرپیشه قرار است نقش طنز را اجرا کند با حرکات و زبان بدن هم می تواند مخاطب را بخنداند. به عنوان مثال دیالوگ »مرگ بر آمریکا»ی رضا عطاران در فیلم نهنگ عنبر یک از همچین واقعیتی خبر میدهد. یا مثلا یک کاریکاتوریست میتواند در یک تصویر چیزی را به ما نشان دهد که واقعا جا بخوریم و بخندیم... یا کلا همین آقای اکبر عبدی با گریم خانم خودش بدون هیچ دیالوگی واقعا خنده دار است

اما وقتی فقط قرار است بنویسید چه؟

اینجا کار نویسنده خیلی سخت میشود چون تنها سلاحی که دارد کلمات هستند

در اینجا باید از فن تصویر سازی «ترجمه خودم» و یا فن «نشان دادن» ترجمه آقای سلیمانی استفاده کرد به این صورت که چیزی را که در ذهن دارید با کلمات به تصویر بکشید و سعی کنید آن را طوری نشان دهی که مخاطب بتواند در ذهن خود تصویر سازی کند

اگر شما تصویر سازی خوبی هم به کار بگیرید چون تخیل خود مخاطب هم به کمکتان می آید می تواند طنز عمیقتری نیز خلق کند و مخاطب از آن لذت ببرد...

یادتان نرود که خواندن یک کتاب تا تماشای یک فیلم زمین تا آسمان فرق دارد خواندن کتاب بسیار لذت بخش تر است زیرا تو در عالم خیال خود فرو میروی و مثلا راسکلنیکف را آنطور که دوست داری تصور می کنی و محدود به یک هنرپیشه هالیوودی که نقش او را بازی می کند نمیشوی و درک بهتری از آن خواهی داشت...

من خودم وقتی کتاب «the help» را ترجمه کردم که البته چون ناشرم کار خود را تعطیل کرد و چاپ نشد و وقتی فیلم «خدمتکار» که همان معنی the help است را دیدم احساس کردم که کلا این هالیوودیها هیچی از کتابه نفهمیدن 

به خدا اینها نمیفهمن بیایید تصورات و باورهای درست رو به این دنیا هدیه کنیم (نرگس بهرامی: بیدار).