ایران استنداپ

نود و هشت درصد یک اثر طنز را ایجاد شخصیت طنز تشکیل می دهد ( محسن سلیمانی)

وقتی این صفحه رو خوندم واقعا خیلی برام جالب بود. جک گفتن چیز خوبیه اما تاثیر گذار بودن اون طنز و شناخته شدنش برای مردم شما رو به عنوان یک طنزپرداز معروف میکنه. براتون مثال خیلی واضح میزنم که همین جناب خان هست و گل آقا. شاید بشه گفت که بعد از گل آقا پر تاثیرترین شخصیت جناب خان بوده در عرصه طنز. ولی فقط اینها نیستن به طنزهای محبوب در مردم توجه کنید. مثلا قهوه تلخ. هر کدوم از اون بازیگرها براشون یک شخصیت تعریف شده بود. خوب من خیلی از فیلمها رو فرصت نکردم که ببینم اما یادمه که اون موقع دوستام ادای بعضی شخصیتها رو در میاوردن و قاه قاه میخندیدن و من تو دلم می گفتم وای که اینها چقدر بی مزه ان. اما مشکل از این بود که من شخصیت طنز اون رو اصلا نمیشناختم. شاید بشه گفت موفقترین طنزها که به هر حال به آقای مهران مدیری ربط پیدا می کنن همشون شخصیت داشتن یا اکثرشون. مثلا ساعت خوش شخصیت نداشت. اما سیامک انصاری در اکثر سریالها شخصیت یک روشنفکر فهمیده که میون کلی آدم نفهم افتاده بود رو داشت. حتی الان که اینها رو مینویسم بعضی از صحنه های خنده دار اومد جلوم و خندم گرفت. یعنی اینقدر این شخصیت قویه که قدرت خنداندن کسی رو داره که حتی در حال تماشای اون نیست. من دارم رو خلق یک شخصیت فکر می کنم شما چطور؟ (نرگس بهرامی: بیدار).