ایران استنداپ

سلام بچه ها چطورید

الان دو شب هست که مطلب نمیذارم و اصلا رو طنز کار نمیکنم. خواهرم داشت برای همیشه میرفت آلمان و مهمون من بودن این دو روزه.

واقعا چند نفر تو صف رفتن هستن. چند نفر رفتن. و چند نفر هستن که پتانسیل این رو دارن که به فکر رفتن بیفتن. یعنی یک روزی میشه که به ایران مهاجرت شه. واقعا به نظر شما عجیب نیست که چطور در سال 1960 اینها که هم ایران یک موج روشنگری رو تجربه می کرد و هم مصر و کلا خاورمیانه داشت یک تحول جدید رو تجربه می کرد یکهو همه چیز بهم ریخت و یکی از یکی بدتر شد. مصر رو اخوان المسلمین گرفتن که شدیدا با حقوق زن مخالف هستن و یک بار هم که زنها خواستن مبارزه کنن بدجوری پدرشونو درآوردن. واقعا یک حقیقت رو نباید انکار کرد کشوری که به زنها بهای کمتری میده کلا عقب افتاده تر از بقیه کشورها شده از همه لحاظ. کشورهای بد فرهنگ و از رده خارج یا همون کشورهایی که هیچکس برای مهاجرت کردن به اونها سر و دست نمیشکنه که هیچ همه برای رفتن تلاش می کنن کشورهایی هستن که از لحاظ حقوق زن در رده خیلی پایینی قرار دارن. کلا آدمها دو دسته ان. کسایی که از حقی محروم هستن و اصلا در پی گرفتن اون هم نیستن. مثل گاوهای استرالیا با اینکه چاق و چله هستن هیچ موقع شاکی نمیشن که چرا گاوهای هند رو با اینکه لاغرن مورد پرستش قرار میدن هیچ وقت تحصن نمی کنن هیچ موقع حتی گریه یا داد و فریاد نمی کنن شب نامه نمینویسن گاوهای استرالیا هیچ وقت تو پروفایلشون عکس حقوق گاوها رو نمیذارن و به گاوهای هندی حسودی نمی کنن. چون یک گاون! یا موشها هیچ موقع از اینکه می فهمن موشها در هند پرستش می شن و تو ایران ما مرگ موش سر راهشون میذاریم ویزای رفتن به هند رو نمیگیرن و خودشونو نمی کشن که برن. اما آدمها فرق دارن از بی عدالتی زجر میکشن و در پی داشتن حقوق برابر از دلبستگیها دل می کنن و میرن. 

خواهرم هیچ موقع نتونست تو ایران اعتباری کسب کنه. با اینکه تو یکی از دانشگاههای معتبر درس خونده بود نتونست جایی تدریس کنه وقتی فرم استادی پر می کرد تو دانشگاهها باهاش خیلی بد برخورد می کردن. در حالیکه من برای کسایی مقاله می نوشتم که هنوز پایان نامه رو کامل تموم نکرده بودن اما چون قرار بود استاد دانشگاه بشن سریع دو تا مقاله میخواستن که چون دختر یا پسر فلانی بودن میشد راحت استاد شن. البته من که بدم نمیومد پول خوبی توی این استادهای بیسواد بود. البته استادهای خیلی باسوادی هم هستن که دارن تو دانشگاهها حروم میشن. کلا همه چی شیر تو شیره دیگه...

(نرگس بهرامی: بیدار)