ایران استنداپ

معرفی آثار طنز ایرانی:

(محسن سلیمانی)

به سرم زده فعلا دست از کتاب محسن سلیمانی بردارم و برم سراغ ترجمه و تهیه مطلب از سایر سایتهای انگلیش.

شاید امشب که از محسن سلیمانی مطلب میذارم تا یک مدت دیگه نرم سراغ کتابش

در این کتاب توضیح جامعی از طنز ایرانی داده شده

خودتون حتما میدونید که مثلا عبید زاکانی یک شاعر طنز پرداز بوده.

در این بخش میخوام براتون هنرمند ایرج پزشکزاد هست. واقعا دستشون رو باید بوسید که چنین اثر ماندگاری رو برای ما گذاشتن و در همین غالب کمی در مورد تاریخ توضیح می دن که مردم در غالب داستان هم شده مهمترین قسمت تاریخ دنیا یعنی انقلاب فرانسه رو تا حدی درک کنن یا حداقل بهش علاقه مند بشن و برن کمی در موردش مطالعه کنن.

یادش بخیر خواهر بزرگم این کتاب رو می خوند یادمه من هیچ موقع کتابهایی که خواهرم می خوند رو نمیخوندم چون همیشه واو به واو همه چیزش رو برام تعریف می کرد مثلا من اصلا کتاب سینوحه رو نخوندم و انگار خونده بودم.

خواهرم این کتاب رو با عشق و علاقه می خوند و شبها برام جزئ به جزئ تعریف می کرد.

شخصیت دایی‌جان ناپلئون تبلور قشر وسیعی از مردم ایران است که با ساده‌اندیشی دچار توهم انگلیسی ترسی هستند. شخصیت سعید عاشق‌پیشه جوان و کم تجربه‌ای‌ست که به قیمت شکست در عشقش درمی‌یابد پیروی کورکورانه از احساسات عاقبتی جز سیلی‌خوردن از روزگار ندارد؛ ولی سعید در آخر داستان به لطف می و بیان شیوای مرشد و تکیه‌گاهش، اسدالله میرزا یا عمو اسدالله که تلخی‌های روزگار از او مردی باتجربه و آسان‌گیر ساخته که زندگی در لحظه را به هیچ عشق یک طرفه‌ای نمی‌فروشد، حقیقت را می‌یابد.

دوستان عزیزم من این مطلب رو دیگه تایپ نکردم و از گوگل برداشتم روی هم رفته آرزو می کنم که ازین نویسنده ها خیلی زیاد بشن.

آرزو می کنم مثل دوره مامون عباسی که به هم وزن ترجمه کتابهای فارسی به مترجمها طلا میدادن. به رمان نویسهای تاریخی اون هم به زبان طنز طلا بدن که یکهو فرهنگمون غنی از کتابهای اینطوری بشه.

یادتون باشه که عربها به همین صورت دارای سیستم بوروکراسی قوی شدن. و خودشون رو به همه از جمله ما و مصریها تحمیل کردن.

(نرگس بهرامی: بیدار).