ایران استنداپ

سلام

خوبین دوستهای عزیزم

امروز یک خبر خوش گرفتم. یکی از کلاهبردارهای خانوادگی ما قرار شده که چهل ملیون بهمون پس بده. داستان این کلاهبرداریها خیلی مفصل و جالبه که نشات از سادگی و بی آلایشی پدر و مادر من و وضعیت بد اقتصادی و طمع اونها میگیره که خودش جریانهای گفتنی داره. خانواده ما یک ایران کوچیکه. واقعا اینو میگم. هر چی که تو ایران مشکل محسوب میشه تو خانواده من دیده میشه. گاهی احساس می کنم که اصلا هیچ کدوم از اینها واقعی نیستن فقط خودم واقعی هستم و تو یک دنیا دارم به تنهایی زندگی می کنم و همه چیز ساخته ذهنمه. مخصوصا علاقم به نجوم باعث شده که بیشتر این احساس رو داشته باشم. خواب بعد از ظهر رو که نگو. وقتی بیدار میشم و میبینم هوا کاملا تاریک شده حس می کنم من تو این کهکشان تنهام و همه اینها رو من ساختم. این حس هم خیلی خوبه هم خیلی بد. بده چون یک گمگشتگی خاصی بهم میده. خوبه چون می فهمم تغییر چیزهای ناخوشایند همه به دست خودمه. شاید واسه همینه که یک کاره میخام با طنز کشورمو عوض کنم.

محل امن اجرا

 

گاهی دسترسی به اجرا یا دستیابی به مخاطب کار زیاد ساده ای نیست. پیشنهاد می شود که همیشه جامعه از دوستان و کسانی که به آنها مطمئن هستید را انتخاب کنید و کارتان را برای آنها اجرا کنید. جکهایتان را برایشان تعریف و تمرین کنید. خوب مشکلی که دیروز براتون گفتم امروز حل شد همیشه عده ای از دوستان هستن که حاضر باشن جمع شن و شما اونها رو بخندونید. خنده تعارف نداره. چیزی که خنده دار نباشه کسی نمیتونه به زور بهش بخنده و شما میتونید احساس واقعی که جکتون انتقال میده رو درک کنید. (نرگس بهرامی:بیدار)